مكانيسم تروما :

بعنوان يك تكنسين پايه فوريتهاي پزشكي ،‌شما به صحنه هاي تصادف وسايل نقليه يا ساير موقعيت هايي كه در آنها بيماران متحمل آسيب هاي تهديد كننده حيات شده اند اعزام مي شويد .

براي مراقبت صحيح از چنين بيماراني ، شما بايد چگونگي وقوع تروما يا مكانيسم تروما را بدانيد . در يك تروما ،‌بدن با نيرو يا انرژي برخورد مي كند كه این نیرو ميتواند منجر به آسيب موقت ،‌آسيب دائمي يا حتي مرگ شود

همانطور كه مي دانيد قسمتهاي خاصي از بدن به تروما حساس تر مي باشند . مغز و طناب نخاعي بسيار آسيب پذيرمي باشند . خوشبختانه اين ارگانها توسط جمجمه و ستون مهره هاوچندين لايه بافت نرم محافظت مي شوند . چشم ها نيز براحتي آسيب مي بينند . حتي ضربه هاي جزئي به چشم ميتواند منجر به آسيب هاي عمده شود . استخوانها و چند ارگان ديگر بدن مقاومتر ميباشند . و ضربه هاي خفيف تر را بدون اينكه آسيبي ببينند تحمل مي كنند .

نتيجه كلي از اطلاعات فوق اين است كه شما مي توانيد با استفاده از مكانيسم تروما و ارزيابي سه فاكتور زير ،احتمال وجود آسيب هاي جدي را پيش بيني كنيد :

1- مقدار نيرويي كه به بدن وارد شده است .

2- مدت زماني كه بدن در معرض اين نيرو بوده است .

3- مناطقي از بدن كه در معرض اين نيرو بوده اند .

شما واژه هاي تروماي بسته (بلانت) و تروماي نافذ را زياد شنيده ايد .

در تروماي بلانت ،‌نيروي وارده در منطقه وسيعي از بدن پخش مي شود و پوست معمولاً‌سالم مي ماند و زخمي نمي شود

ولي ارگانها و بافتهاي زيرين ، در محل نيروي وارد شده ممكن است دچار آسيب شده باشند .

در تروماي نافذ ،‌ نيرو به منطقه كوچكي از بدن وارد مي شود .

و ميتواند پوست را سوراخ كرده و يك زخم باز با خطر عفونت بالا ايجاد كند

شدت آسيب بسته به خصوصيات عامل ايجاد كننده ، مقدار انرژي وارد شده و قسمتي از بدن كه در معرض قرار گرفته است دارد .

تصادفات وسايل نقليه

در تصادفات وسايل نقليه ، ميزان نيروي وارد شده به بدن مستقيما با سرعت وسيله نقليه مرتبط مي باشد . هر چه سرعت وسيله نقليه بيشتر باشد نيروي وارد شده به بيمار بيشتر است . بنابراين بايد مناطقي از بدن بيمار،ارزيابي شود كه احتمال آسيب آنها بيشتر است .

همچنين حين ارزيابي تا حدي ، مسائل زير را در نظر داشته باشيد :

موقعيت قرار گرفتن بيمار در وسيله نقليه ، استفاده از كمربند ايمني و اينكه هنگام تصادف ، بدن بيمار به كدام سمت منحرف شده است

شكل 6 –8 : A : آسيب به اندامهاي تحتاني و لگن ميتواند هنگام برخورد ناگهاني زانو با داشبورد ايجاد شود .

B: آسيب به قفسه سينه و شكم ميتواند در اثر برخورد ناگهاني با فرمان وسيله نقليه ايجاد شود .

رانندگان در مقايسه با بقيه سرنشينان وسيله نقليه خطر بيشتري براي ابتلا به آسيب هاي جدي ، دارا مي باشند .

چون احتمال برخورد ناگهاني قفسه سينه ،‌ شكم يا سر راننده با چرخ فرمان وجود دارد . سرنشين صندلي جلو نيز ممكن است به علت برخورد ناگهاني با داشبورد دچار آسيب شود .

خطر‌آسيب هاي جدي ، همچنين به استفاده صحيح از كمر بند ايمني بستگي دارد . مجروحيني كه از كمربند استفاده نكرده اند ، براي تعدادي از آسيب ها در خطر بيشتري مي باشند ، ‌چون ممكن است به بيرون از وسيله نقليه پرتاب شوند . همچنان كه آنها حين تصادف به بالا و پائين مي افتند ممكن است با فرمان ،‌ داشبورد – شيشه ها ‌، ‌سقف ، بدنه و كف وسيله نقليه برخورد كنند و از آن بدتر ،‌ مجروحي كه كمر بند ايمني را نبسته است ، ممكن است از وسيله نقليه به بيرون پرتاب شود و خطر تروماي سر ، طناب نخاعي و حتي مرگ براي اين مجرو حان وجود دارد .

سقوط :

در سقوط ميزان نيروي وارد شده به بدن ،‌مستقيماً‌ با ارتفاع سقوط مرتبط مي باشد .

پيش بيني مناطقي از بدن كه در اثر سقوط دچار آسيب مي شوند بسيار مشكل است . سقوط از ارتفاع خيلي زياد ،‌ سقوط با انرژي زياد نام دارد و بيماران بايد به ترتيب زير بررسي شوند . هر بيماري كه از ارتفاع بيشتر از سه برابر قدش يا ارتفاع بيشتر از 5/4 تا 6 متري سقوط كرده است ، بايد در خطر ابتلا به آسيب هاي جدي در نظر گرفته شود . در كودكان سقوط از ارتفاع 2 تا 3 برابر قدشان يا تقريباً‌ بيشتر از 3 متر ، ‌بالقوه كشنده است .

اگر شرايط بيمار پايدار است ،‌شما بايد تلاش كنيد تا دقيقا اتفاقات حين سقوط را مشخص كنيد . همچنين اگر ممكن است شما بايد تعيين كنيدكه چرا و چگونه بيمار به زمين افتاده است . اين اطلاعات يا از خود بيمار يا اطرافيان به دست مي آيد و در پيش بيني مناطقي از بدن كه آسيب جدي تري ديده اند به شما كمك مي كند .

گلوله و زخم ناشي از آن :

تروماي نافذ اغلب نتيجه تروماهاي ناشي از گلوله مي باشد و ارزيابي اين زخم بسيار مشكل است چون شواهد خارجي بسياراندكي ازآسيب واقعي وجود دارد .

ميزان نيروي وارد شده به بدن از طريق يك گلوله ،‌ مستقيما وابسته به قطر اسلحه و فاصله محل شليك اسلحه تا بيمار مي باشد .

زخم هاي ناشي از اسلحه با قطر زياد ، يا تفنگ ، جزو ‌آسيبهاي با انرژي بالا محسوب مي شوند .در مقايسه ،‌نيرويي كه در آسيب هاي ناشي از چاقو به بيمار وارد مي شود ، اندك است ولي اين آسيب ها نيز ميتوانند كشنده باشند . پيش بيني مناطقي از بدن كه در تروماي نافذ آسيب مي بيند بسيار مشكل است . در زخمهاي ناشي از گلوله ، پيش بيني مناطق آسيب ديده ، با كشيدن يك خط فرضي بين محل ورود و خروج گلوله ممكن مي شود

به ياد داشته باشيد كه ، اگر چه گلوله ميتواند آسيب جدي به استخوانهاي متراكم و ارگانهاي بدن وارد كند ولي تعيين مسير دقيق گلوله غير ممكن است .

برخي گلوله ها طوري طراحي شده اند كه پس از ورود به بدن مي چرخند يا توقف مي كنند . در زخمهاي ناشي از چاقو ،‌ مناطقي از بدن كه آسيب ديده اند با نگاه به محل ورود و طول وسيله استفاده شده ، اگر در دسترس باشد ، مشخص مي شود به ياد داشته باشيد كه شما فقط ميتوانيد وسعت آسيب را تخمين بزنيد .

حمله يا هجوم ميتواند سلاح را پس از ورود به بدن ، به جلو و عقب حركت دهد و منجر به آسيب هاي بيشتري شود .

تعيين نوع بيماري :

شما به عنوان يك تكنسين پايه فوريت پزشكي با موارد متعددي از بيماران طبي مثل بيماران ترومايي برخورد خواهيد كرد . در بيماران ترومايي ،‌شما ارزيابي مكانيسم آسيب را بعنوان جزئي از ارزيابي صحنه حادثه انجام مي دهيد .

در بيماران طبي شما بايد نوع بيماري را ارزيابي كنيد . شباهت هايي بين مكانيسم آسيب و نوع بيماري وجود دارد .در هر دو مورد شما بايد دنبال اطلاعاتي باشيد كه چگونگي بروزحادثه رابه شما نشان مي دهد .

شما بايد تلاش كنيد تا نوع بيماري را مشخص كنيد منظور از مشخص كردن نوع بيماري ، پرسيدن شكايت اصلي بيمار[1] مي باشد .

شكايت اصلي بيمار همان مشكلي است كه بيمار به آن دليل با 115 تماس گرفته است .

براي تشخيص سريع تر نوع بيماري از بيمار و خانواده و اطرافيان در مورد مشكل بيمار بپرسيد و همزمان صحنه را بررسي كنيد تا راهنماهاي لازم براي يافتن مشكل را بيابيد .

شما ممكن است بسته هاي قرص خالي و مواد سمي كه اطراف بيمار وجود دارد ببينيد يا متوجه شرايط غير بهداشتي زندگي بيمار شويد .

شما بايد متوجه بوهاي غير معمول ، تند وبد در صحنه حادثه باشيد . مثل بوي بد رنگ آميزي تازه كه در يك اتاق بسته پيچيده باشد .

شما بايد متوجه صداي خش خش ، مثل صداي نشت از سيستم اكسيژن منزل باشيد .

هنگام شروع ارزيابي بيمار ،‌ ارزيابي هاي فوق از صحنه حادثه را به خاطر داشته باشيد .

تعيين تعداد بيماران :

بعنوان جز‌ئي از ارزيابي صحنه حادثه ،‌شما بايد تعداد صحيح كل بيماران را تعيين كنيد . تعيين تعداد بيماران براي تعيين نياز به نيروي كمكي نظير تيم HAZMAT يا تيم نجات ويژه براي شما ضروري مي باشد .

براي تعيين نياز به نیروی كمكی بیشتر سوالات زير را از خود بپرسيد ؟

- چند بيمار وجود دارد ؟

- وضعيت آنها چگونه است ؟

- چه كسي با اورژانس 115 تماس گرفته است ؟

- آيا صحنه جنايي است و نياز مي باشد مدارك موجود در صحنه حفظ شوند ؟

- آيا در صحنه حادثه احتمال به خطر افتادن امنيت شما و همكارتان وجود دارد ؟

زماني كه چند بيمار وجود دارد شمابايد بلافاصله براي درخواست كمك اضافي تماس بگيريد و سپس شروع به تقسيم بندي‌(‌ترياژ) بيماران كنيد

ترياژ روندي است كه در آن چگونگي وضعيت هريك از بيماران تعيين مي شود . به محض انجام ترياژشما بايد شروع به درمان حمايتي و انتقال بيماراني كنيد كه وضعيت آنها وخيم تر ميباشد .

يك تكنسين با تجربه بايد به انجام ترياژ ،‌ آگاهي كامل داشته باشد . اين كار در شرايطي كه بيماران متعددي وجود دارند به شما كمك خواهد كرد تا اقدامات حمايتي ، تقسيم نيروي كمكي و تجهيزات را به نحو موثر تري انجام دهيد .

اگر تعداد زيادي بيمار وجود دارد يا به تجهيزات بيشتري مورد نياز است طبق برنامه حوادث بزرگ عمل كنيد .

در چنين موقعيت هايي ،‌هميشه براي درخواست نيروي كمكي نظير ،‌ پليس ، آتش نشاني ،‌واحد امداد و نجات و تيم مراقبت هاي حمايتي پيشرفته[2] ‌يا هر واحد ديگري هر چه سريعتر تماس بگيريد .

تماس براي درخواست نيروي كمكي و حتي نيروهاي فوق العاده عالي هرگز كار اشتباهي نمي باشد . به ياد داشته باشيد که درخواست کمک اضافی حتما باید قبل از شروع مراقبت از بيمار باشد.

ارزيابي اوليه :

طي ارزيابي صحنه حادثه شمابايد بر اساس اطلاعات هنگام اعزام‌ ،‌ شرايط بيمار را به دقت بررسي كنيد و سوالاتي را در موردامن بودن صحنه حادثه بپرسيد . اين مراحل بسيار با اهميت مي باشند .

و مهم تر اينكه ، با روشن شدن پاسخ اين سوالات از امنيت خودتان مطمئن مي شويد ولي ارزيابي واقعي بيمار از هنگامي كه شما بر بالين بيمار حاضر مي شويد ، شروع مي شود .

ارزيابي اوليه تنها يك هدف بسيار مهم وحياتي دارد و آن تشخيص و درمان سريع خطرات تهديد كننده حيات مي باشد.

اطلاعاتي كه نشانه شرايط تهديد كننده حيات مي باشند ، به طرق مختلف به دست مي آيند : مثل وضعيت ظاهري بيمار و ‌شكايت اصلي بيمار ،‌مكانيسم آسيب در بيماري كه دچار تروما شده باشد .

از لحظه اي كه شما به صحنه و سپس به بيمار نزديك مي شويد يك حدس كلي راجع به وضعيت بيمار در ذهن شما شكل خواهد گرفت .

اين حدس كلي بر اساس ارزيابي فوري شما از محيط اطراف ،‌ علايم ونشانه هاي موجود ،‌مكانيسم آسيب در بيمار ترومايي و شكايت اصلي بيمار ميباشد .

در (جدول 2-8 ) اجزاي ارزيابي اوليه نام برده شده است .

حدس كلي در مورد وضعيت بيمار :

حدس كلي در مورد وضعيت بيمار بسيار مهم مي باشد . زيرا در تشخيص بيماراني كه انتقال آنها در اولويت مي باشد‌، تشخيص مكانيسم تروما (‌اگر بيمار ترومايي باشد ) ،‌ ارزيابي خطرات بالقوه تهديد كننده حيات و قضاوت در مورد صحت اطلاعاتي كه بيمار به شما مي دهد ،‌به شما كمك خواهد كرد .

هنگامي كه وارد صحنه مي شويد ‌،‌ به وضعيت بيمار توجه كنيد :

دقت كنيد كه بيمار آرام است يا حركت مي كند ،‌هوشياراست يابي هوش ،‌خونريزي دارديا نه ؟‌

مكانيسم آسيب يا نوع بيماري را مشخص كنيد .

به گفته هاي بيمار و اطرافيان گوش فرا دهيد . به بوهاي خاص تنفس بيمار كه نشانه وجود مواد سمي ، دود يا الكل مي باشد توجه كنيد .

هنگامي كه بر بالين بيمار حاضر شديد مي توانيد نبض، وجود درد و بدشكلي اندامهاي بيمار را بررسي كنيد .

اگر بيمار شما هوشيار است ،‌قبل از شروع به معاينه فيزيكي ،‌تا حدي كه ممكن است اطلاعاتي در مورد وضعيت ايجاد شده كسب كنيد . براي گرفتن اطلاعات از بيمار ، خود را معرفي كرده وبه او بگوييد يك تكنسين فوريتهاي پزشكي هستيد و براي كمك كردن به او آمده ايد . سپس سوالاتي در مورد سن ،‌ نژاد ،‌ جنس و شكايات اصلي بيمار بپرسيد و در تمام مدت ارزيابي ،‌ صحبت كردن و سوال كردن از بيمار را ادامه دهيد.

براي بدست آوردن يك حدس كلي در مورد وضعيت بيمار بايد سوالات زير رااز خود بپرسيد .

- آيا به نظر مي رسد كه بيمار وضعيت تهديد كننده حيات داشته باشد ؟ راهنماي اين سوال ،‌وجود اختلال هوشياري ، ‌تنفس واضحاً‌ مشكل ،‌خونريزي خارجي شديد ،‌و پوست بسيار رنگ پريده يا سيانوتيك در بيمار مي باشد .اگر به وجود شرايط تهديد كننده حيات شك كرديد هر چه سريعتر اقدامات حمايتي را انجام داده و بيمار را منتقل كنيد .

- آيا بيمار در اثر تروما دچار آسيب شده است ؟‌ اگر چنين است مكانيسم آسيب چگونه بوده است ؟‌ بر اساس مكانيسم آسيب ،‌ آيا انتظار داريد كه بيمار دچار آسيب جدي شده باشد ؟‌اگر چنين است خطر ناكترين آسيبهاي ممكن را در نظر گرفته و درمان آنها را شروع كنيد مانند بي حركت ساختن ستون مهره ها .

- آيا بيمار ارتباط برقرار ميكند و قادر به پاسخ دادن به سوالات مي باشد ؟‌ اگر قادر به پاسخ گويي نمي باشد شما نياز داريد ،‌ به مهارتهاي خود در معاينه فيزيكي و همچنين گفته هاي اطرافيان اطمينان كنيد .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: